X-japan... กับการจากไปของฮิเดะ.T^T
วันนี้ขอนอกเรื่องซักนิดค่ะ ขอย้อนเวลากลับไปหาอดีตวง ที่เคยรักมาก และปัจจุบันก็ยังรักอยู่ ( รักยั่งยืน และรักอดทน )
วันที่ 2 พฤษภาคม ปี 1998 คือวันที่เราสูญเสีย ฮิเดะโตะ มัตซึโมโตะ หรือ ฮิเดะ สุดยอดมือกีตาร์ในตำนาน แห่งวง X-japan ( ของคนอื่นไม่รู้ แต่ของเราเค้าเป็นยิ่งกว่าตำนาน... ) หลังจากการแยกวง เพียง 4 เดือน
พิธีศพของฮิเดะ จัดขึ้นในวันที่ 7 พ.ค. ที่วัด Tsukiji Hongan-ji ในวันงาน มีคนเข้าร่วมกว่า 7 หมื่นคน จำเป็นต้องปิดถนน และใช้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่า 140 คน ปัจจุบันยังคงมีอนุสรณ์เล็กๆ และสมุดเยี่ยมในงานยังคงถูกเก็บอยู่ที่วัด ( โคตรเศร้า...พิมไปร้องไห้ไป โฮฮ.. )
นอกจากแฟนเพลงที่ไปร่วมงานแล้ว งานนี้สมาชิก X-japan ยังไปร่วมงานกันครบทุกคน และร่วมกันแสดงเพลง Forever Love เป็นครั้งสุดท้าย ที่จะทำให้พวกเราคิดถึงเขาทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ ...
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา X-japan ก็เหลือเพียงตำนาน กับบทเพลงที่หลายคนได้ฟังแล้วพูดว่าเพราะ กับอีกหลายคนได้ฟังแล้วร้องไห้.... ( เช่นเราเป็นต้น )
ก่อนที่กาลเวลา อาจจะทำให้ใครหลายคน ลืมพวกเขาไป ข้อความแห่งความหวังที่หลายคนรอคอยมา 10 ปี ได้ปรากฏขึ้นที่ myspace ของโยชิกิ และเว็ปไซต์ของโทชิ หลังจากแยกย้ายกันไป โยชิกิไม่ได้ติดต่อหรือเจอกับโทชิอีกเลย จนกระทั่งเมื่อปลายปีที่แล้ว....
และนี่คือข้อความจากสเปซของโยค่ะ http://blog.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendID=14155082&blogID=234220231&Mytoken=3B9D89F4-77E5-4333-89CEEED5EA84DCA779159587
...และสำหรับ X Japan ผมได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม ๆ ๆ ...ด้วยความสัตย์จริง มันต้องใช้เวลาเป็นปีๆ ที่จะกำจัดความเจ็บปวดและเศร้าใจ....ซึ่งบางทีมันอาจจะยังไม่ถึงเวลา ทุกวันนี้ผมยังทำใจฟังเพลงหรือแม้แต่ดูวีดิโอของ X Japan โดยไม่มีน้ำตาอาบแก้มไม่ได้เลย ( โฮ...สงสารโยจับใจ )
วงของผมเอง...ที่ผมไม่สามารถฟังมันโดยไม่ร้องไห้ไม่ได้...ทำอย่างไรถึงหมุนเวลากลับไปได้...มันเจ็บปวดเหลือเกิน...แม้แต่พูดถึงชื่อของมัน...X Japan
ทุกวันนี้ผมยังตีกลองได้ ผมคิดว่าตัวเองยังตีได้เร้าใจกว่าเดิมด้วยซ้ำ แม้ว่าคอผมจะยังบาดเจ็บและมันจะทำให้ข้อมือผมปวดร้าว...แต่ช่างมันปะไร...ผมไม่สนใจความเจ็บปวดทางกายอยู่แล้ว
แต่เรื่องของจิตใจ...ผมไม่มั่นใจว่าจะรับมือมันได้หรือเปล่า...ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี...ผมได้พูดคุยกับโทชิ (นักร้องของ X Japan)...เขาโทรมาคุยกับผมตลอดช่วงสิ้นปีที่แล้ว...ซึ่งเป็นการเปิดใจครั้งแรกหลังจากที่เขาหันหลังให้กับวงตั้งแต่วันนั้น...โทชิและผมต่างเติบโตมาด้วยกัน...ผมไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ( 10 ปี นะโทชิ..10 ปี คุณเพิ่งกลับมา... )
WITHOUT YOU เป็นเนื้อเพลงที่ผมแต่งขึ้นหลังจากความตายของฮิเดะ เป็นเพลงที่ผมต้องบันทึกเสียงเปียโนเอาไว้หลายครั้ง เพราะคราบน้ำตาที่เปื้อนอยู่บนแป้นคีย์มันทำให้นิ้วผมลื่นไถลทุกครั้งที่เริ่มเล่นใหม่ ( ตอนนี้ น้ำตาเรา ก็เปื้อนคีย์บอร์ดอยู่เหมือนกัน...)
ถ้าจะมีใครซักคนได้ร้องเพลงนั้น...จะต้องเป็นโทชิคนเดียว...แต่ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร...มันเจ็บปวดเกินไป
ผมขอโทษ ผมไม่อยากจะให้พวกคุณมาเศร้าไปกับมันด้วย...แต่หลายคนเฝ้าแต่ถามผมถึงเรื่องนี้ ผมถึงต้องพูดถึงมันเสียที...ขอแค่เวลาให้ผมซักหน่อยเถอะ...
I love you all
Yoshiki
24 Feb.2007
*******************************************
นี่ของโทชิค่ะ >>> http://www.naturallyart.net/new_project_english.html
เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้มีโอกาสเดินทางไปยังสหรัฐอเมริกา ในเมืองลอส แองเจลิส ระหว่างที่ผมอยู่ที่นั่นไม่กี่วันผมมีโอกาสได้พบกับเพื่อนเก่าของผมที่สตูดิโอส่วนตัวของเขา (ตั้ง 10 ปี ทำไมถึงเพิ่งมาเอาตอนนี้..T^T )
เป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วที่ผมไม่ได้กลับมาเยือนห้องอัดแห่งนี้ ดูมันใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ความสุดยอดของเครื่องไม้เครื่องมือในนั้นมันทำให้ผมถึงกับประหลาดใจ ไม่แน่ว่ามันอาจจะเป็นสตูดิโอบันทึกเสียงที่ดีที่สุดในโลกก็ได้ ผมรู้สึกยินดีไม่ต่างจากเขาเลย
ที่นั่น ผมได้ฟังเพลงที่เพื่อนผมประพันธ์ขึ้นในสตูดิโอที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก( และจะเป็นเพลงที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก...อย่างน้อยก็สำหรับเรา..ยิ่งอ่านพร้อมฟังเพลง น้ำตาหยดแหมะๆ )
เราต่างมีเพื่อนรักที่จากเราไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว และเพลงที่ได้ยินนั้นมันมาจากความเศร้าและความสูญเสียจากเหตุการณ์ดังกล่าว ที่เขาบอกว่าแต่งขึ้นเพียงไม่กี่วันหลังจากเพื่อนของเขาเสียชีวิตไป
เพลงที่ได้ยินก็เป็นเพลงบัลลาดสไตล์ถนัดของเขา ด้วยทำนองแสนเศร้าที่ขึ้นต้นด้วยเสียงเปียโนและสอดประสานด้วยเมโลดีสวยๆ ของเครื่องสาย และยิ่งกว่านั้น มันยังบันทึกไว้สำหรับเสียงของนักร้องผู้ชายอีกด้วย ( เพลงนี้โยแต่งเนื้อร้องไว้ด้วย...แต่ที่บรรเลงมีแต่ทำนอง...ไม่มีเสียงร้อง..เพราะอะไรน่ะหรือ..คุณเองก็รู้ ?.. Y^Y )
ผมไม่สามารถห้ามน้ำตาให้หยุดไหลได้ระหว่างที่ฟังเพลงนั้น และผมหวังอย่างจริงจังว่าต้องทำให้ชาวโลกได้ยินมันให้จงได้
ผมร้องเพลงนั้นไปพร้อมกับเสียงเปียโนที่เพื่อนผมบรรเลง ซึ่งเป็นความปรารถนาของเขาที่จะให้ผมเป็นคนร้อง เขาได้แสดงวิธีการเล่นแต่ละโน้ตอย่างประณีตบรรจง ผมแค่ร้องตามสิ่งที่เขาปูทางเอาไว้เท่านั้น ถ้อยคำกลายเป็นบทเพลงด้วยทำนองและจังหวะที่เยี่ยมยอดของเขาเอง ( โยจัง...สุดยอดเพอร์เฟ็คแมน )
"และเป็นเขาเองที่เลือกคีย์เพลงให้เหมาะกับห้วงเสียงของผม คีย์นี้จะทำให้นายร้องได้อย่างเหมาะสม แม้ว่ามันจะเล่นยากกว่าก็ตาม" ( รับรู้ใช่มั้ย..ว่าโยแต่งขึ้นมาเพื่อให้ใครร้อง )ผมพยายามที่จะร้องให้จบ ทั้งๆ ที่น้ำตายังไหลอยู่ตลอดเวลา
เพลงเดียวบอกเรื่องราวได้มากกว่าคำพูดนับล้านคำ
เพื่อนเก่าของผมกล่าวด้วยเสียงอันสั่นเครือ ดูเหมือนว่าเบื้องหลังแว่นตานั้นเขากำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน ( โย...อย่าร้องนะ แถวนี้... โฮๆๆ ทิชชู่อยู่หนายย... )
เป็นช่วงเวลาที่เราทั้งสองผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง โดยปราศจากคำพูดใดๆ เพลงแค่เพลงเดียวผูกพันเราไว้อีกครั้ง บางทีอาจจะเป็นวิญญาณของเพื่อนรักที่จากเราไปที่บันดาลให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ( รักนาย...ฮิเดะ )
หลังจากเติบโตและคบหากันมากว่า 37 ปี เรายังคงวิ่งเล่นไล่ล่าความฝันกันต่อไป
10 ปีก่อนหน้านี้ ผมเหนื่อยหน่ายต่อวงการเพลงอันสับสนและเดินจากชีวิตเขามา ( ทิ้งโย!! ) ด้วยความหวังที่จะขับขานบทเพลงเพื่อเยี่ยวยาหัวใจที่อ่อนล้าของผู้คน รวมทั้งของผมเอง (..ด้วยเหตุผลเนี้ย..)
10 ปีที่ผมเดินทางไปทั่วประเทศญี่ปุ่น ได้พบปะกับผู้คนนับพัน ทั้งเด็ก คนแก่ ที่ผมได้ร้องเพลงให้กับพวกเขาฟังอย่างใกล้ชิด
10 ปีที่ผ่านไปกับความประทับใจ, น้ำตา และการเรียนรู้ตัวเอง หยั่งรากลึกแห่งประสบการณ์อันยอดเยี่ยม
ผมอยากที่จะร้องและมอบเพลงแห่งชีวิตที่กำเนิดมาจากความเศร้าในการสูญเสียเพื่อนรักคนนั้น ในมุมมองของเราในวันนี้
โปรเจ็คท์ใหม่ของเรากำลังเริ่มต้นในไม่ช้า
"One Song telling more than Million Words" .( บทเพลงเดียวที่บอกเรื่องราวได้มากกว่าคำพูดนับล้านคำ )
โทชิ
21 มี.ค. 2007
********************************************
สำหรับการเฝ้ารอ X มานับ 10 ปี การร้องไห้ในวันนี้ นับว่าคุ้มค่า สำหรับเราพวกเค้าคือ สุดยอด แต่ไม่รู้ว่าโยจังจะทำใจได้เมื่อไหร่ ในการกลับมาเล่นร่วมกับโทชิ อีกครั้ง....โดยปราศจากฮิเดะ
บทเพลงที่ปราศจากเนื้อร้องมันมีความหมายมากมาย โดยไม่ต้องการคำพูด อีกอย่าง...โทชิ ทำไมคุณเพิ่งกลับมา...ทำไม 10 ปี เชียวนะ!! 10 ปี!!.. ที่โยไม่สามารถเล่นเปียโน หรือกลองได้อีก 10 ปี...ที่โยไม่สามารถแสดงได้อีก 10 ปี..ที่โยทำไม่ได้แม้แต่ดูภาพวงของเค้าเอง ขนาดในสเปซของโย โยยังไม่เคยพูดถึง X ...แค่นี้ก็บอกให้รู้ได้แล้ว ว่าโยเสียใจมากแค่ไหน.... ถ้าคุณกลับมา...ขอร้องอย่าทำร้ายโยอีกเลย......
....ขอแอบไปร้องไห้ ดังๆ ก่อนดีกว่าจ้ะ....
คำเตือนค่ะ ถ้าใจไม่แข็งพอ กรุณาถือผ้าเช็ดหน้า หรือทิชชู่ไว้ด้วย มิฉะนั้น...น้ำตาจะอาบแก้ม....โฮๆๆๆ
นี่ค่ะเพลงWithout You >>>> http://www.myspace.com/yoshiki
วันนี้ขอนอกเรื่องซักนิดค่ะ ขอย้อนเวลากลับไปหาอดีตวง ที่เคยรักมาก และปัจจุบันก็ยังรักอยู่ ( รักยั่งยืน และรักอดทน )
วันที่ 2 พฤษภาคม ปี 1998 คือวันที่เราสูญเสีย ฮิเดะโตะ มัตซึโมโตะ หรือ ฮิเดะ สุดยอดมือกีตาร์ในตำนาน แห่งวง X-japan ( ของคนอื่นไม่รู้ แต่ของเราเค้าเป็นยิ่งกว่าตำนาน... ) หลังจากการแยกวง เพียง 4 เดือน
พิธีศพของฮิเดะ จัดขึ้นในวันที่ 7 พ.ค. ที่วัด Tsukiji Hongan-ji ในวันงาน มีคนเข้าร่วมกว่า 7 หมื่นคน จำเป็นต้องปิดถนน และใช้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่า 140 คน ปัจจุบันยังคงมีอนุสรณ์เล็กๆ และสมุดเยี่ยมในงานยังคงถูกเก็บอยู่ที่วัด ( โคตรเศร้า...พิมไปร้องไห้ไป โฮฮ.. )
นอกจากแฟนเพลงที่ไปร่วมงานแล้ว งานนี้สมาชิก X-japan ยังไปร่วมงานกันครบทุกคน และร่วมกันแสดงเพลง Forever Love เป็นครั้งสุดท้าย ที่จะทำให้พวกเราคิดถึงเขาทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ ...
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา X-japan ก็เหลือเพียงตำนาน กับบทเพลงที่หลายคนได้ฟังแล้วพูดว่าเพราะ กับอีกหลายคนได้ฟังแล้วร้องไห้.... ( เช่นเราเป็นต้น )
ก่อนที่กาลเวลา อาจจะทำให้ใครหลายคน ลืมพวกเขาไป ข้อความแห่งความหวังที่หลายคนรอคอยมา 10 ปี ได้ปรากฏขึ้นที่ myspace ของโยชิกิ และเว็ปไซต์ของโทชิ หลังจากแยกย้ายกันไป โยชิกิไม่ได้ติดต่อหรือเจอกับโทชิอีกเลย จนกระทั่งเมื่อปลายปีที่แล้ว....
และนี่คือข้อความจากสเปซของโยค่ะ http://blog.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendID=14155082&blogID=234220231&Mytoken=3B9D89F4-77E5-4333-89CEEED5EA84DCA779159587
...และสำหรับ X Japan ผมได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม ๆ ๆ ...ด้วยความสัตย์จริง มันต้องใช้เวลาเป็นปีๆ ที่จะกำจัดความเจ็บปวดและเศร้าใจ....ซึ่งบางทีมันอาจจะยังไม่ถึงเวลา ทุกวันนี้ผมยังทำใจฟังเพลงหรือแม้แต่ดูวีดิโอของ X Japan โดยไม่มีน้ำตาอาบแก้มไม่ได้เลย ( โฮ...สงสารโยจับใจ )
วงของผมเอง...ที่ผมไม่สามารถฟังมันโดยไม่ร้องไห้ไม่ได้...ทำอย่างไรถึงหมุนเวลากลับไปได้...มันเจ็บปวดเหลือเกิน...แม้แต่พูดถึงชื่อของมัน...X Japan
ทุกวันนี้ผมยังตีกลองได้ ผมคิดว่าตัวเองยังตีได้เร้าใจกว่าเดิมด้วยซ้ำ แม้ว่าคอผมจะยังบาดเจ็บและมันจะทำให้ข้อมือผมปวดร้าว...แต่ช่างมันปะไร...ผมไม่สนใจความเจ็บปวดทางกายอยู่แล้ว
แต่เรื่องของจิตใจ...ผมไม่มั่นใจว่าจะรับมือมันได้หรือเปล่า...ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี...ผมได้พูดคุยกับโทชิ (นักร้องของ X Japan)...เขาโทรมาคุยกับผมตลอดช่วงสิ้นปีที่แล้ว...ซึ่งเป็นการเปิดใจครั้งแรกหลังจากที่เขาหันหลังให้กับวงตั้งแต่วันนั้น...โทชิและผมต่างเติบโตมาด้วยกัน...ผมไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ( 10 ปี นะโทชิ..10 ปี คุณเพิ่งกลับมา... )
WITHOUT YOU เป็นเนื้อเพลงที่ผมแต่งขึ้นหลังจากความตายของฮิเดะ เป็นเพลงที่ผมต้องบันทึกเสียงเปียโนเอาไว้หลายครั้ง เพราะคราบน้ำตาที่เปื้อนอยู่บนแป้นคีย์มันทำให้นิ้วผมลื่นไถลทุกครั้งที่เริ่มเล่นใหม่ ( ตอนนี้ น้ำตาเรา ก็เปื้อนคีย์บอร์ดอยู่เหมือนกัน...)
ถ้าจะมีใครซักคนได้ร้องเพลงนั้น...จะต้องเป็นโทชิคนเดียว...แต่ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร...มันเจ็บปวดเกินไป
ผมขอโทษ ผมไม่อยากจะให้พวกคุณมาเศร้าไปกับมันด้วย...แต่หลายคนเฝ้าแต่ถามผมถึงเรื่องนี้ ผมถึงต้องพูดถึงมันเสียที...ขอแค่เวลาให้ผมซักหน่อยเถอะ...
I love you all
Yoshiki
24 Feb.2007
*******************************************
นี่ของโทชิค่ะ >>> http://www.naturallyart.net/new_project_english.html
เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้มีโอกาสเดินทางไปยังสหรัฐอเมริกา ในเมืองลอส แองเจลิส ระหว่างที่ผมอยู่ที่นั่นไม่กี่วันผมมีโอกาสได้พบกับเพื่อนเก่าของผมที่สตูดิโอส่วนตัวของเขา (ตั้ง 10 ปี ทำไมถึงเพิ่งมาเอาตอนนี้..T^T )
เป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วที่ผมไม่ได้กลับมาเยือนห้องอัดแห่งนี้ ดูมันใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ความสุดยอดของเครื่องไม้เครื่องมือในนั้นมันทำให้ผมถึงกับประหลาดใจ ไม่แน่ว่ามันอาจจะเป็นสตูดิโอบันทึกเสียงที่ดีที่สุดในโลกก็ได้ ผมรู้สึกยินดีไม่ต่างจากเขาเลย
ที่นั่น ผมได้ฟังเพลงที่เพื่อนผมประพันธ์ขึ้นในสตูดิโอที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก( และจะเป็นเพลงที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก...อย่างน้อยก็สำหรับเรา..ยิ่งอ่านพร้อมฟังเพลง น้ำตาหยดแหมะๆ )
เราต่างมีเพื่อนรักที่จากเราไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว และเพลงที่ได้ยินนั้นมันมาจากความเศร้าและความสูญเสียจากเหตุการณ์ดังกล่าว ที่เขาบอกว่าแต่งขึ้นเพียงไม่กี่วันหลังจากเพื่อนของเขาเสียชีวิตไป
เพลงที่ได้ยินก็เป็นเพลงบัลลาดสไตล์ถนัดของเขา ด้วยทำนองแสนเศร้าที่ขึ้นต้นด้วยเสียงเปียโนและสอดประสานด้วยเมโลดีสวยๆ ของเครื่องสาย และยิ่งกว่านั้น มันยังบันทึกไว้สำหรับเสียงของนักร้องผู้ชายอีกด้วย ( เพลงนี้โยแต่งเนื้อร้องไว้ด้วย...แต่ที่บรรเลงมีแต่ทำนอง...ไม่มีเสียงร้อง..เพราะอะไรน่ะหรือ..คุณเองก็รู้ ?.. Y^Y )
ผมไม่สามารถห้ามน้ำตาให้หยุดไหลได้ระหว่างที่ฟังเพลงนั้น และผมหวังอย่างจริงจังว่าต้องทำให้ชาวโลกได้ยินมันให้จงได้
ผมร้องเพลงนั้นไปพร้อมกับเสียงเปียโนที่เพื่อนผมบรรเลง ซึ่งเป็นความปรารถนาของเขาที่จะให้ผมเป็นคนร้อง เขาได้แสดงวิธีการเล่นแต่ละโน้ตอย่างประณีตบรรจง ผมแค่ร้องตามสิ่งที่เขาปูทางเอาไว้เท่านั้น ถ้อยคำกลายเป็นบทเพลงด้วยทำนองและจังหวะที่เยี่ยมยอดของเขาเอง ( โยจัง...สุดยอดเพอร์เฟ็คแมน )
"และเป็นเขาเองที่เลือกคีย์เพลงให้เหมาะกับห้วงเสียงของผม คีย์นี้จะทำให้นายร้องได้อย่างเหมาะสม แม้ว่ามันจะเล่นยากกว่าก็ตาม" ( รับรู้ใช่มั้ย..ว่าโยแต่งขึ้นมาเพื่อให้ใครร้อง )ผมพยายามที่จะร้องให้จบ ทั้งๆ ที่น้ำตายังไหลอยู่ตลอดเวลา
เพลงเดียวบอกเรื่องราวได้มากกว่าคำพูดนับล้านคำ
เพื่อนเก่าของผมกล่าวด้วยเสียงอันสั่นเครือ ดูเหมือนว่าเบื้องหลังแว่นตานั้นเขากำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน ( โย...อย่าร้องนะ แถวนี้... โฮๆๆ ทิชชู่อยู่หนายย... )
เป็นช่วงเวลาที่เราทั้งสองผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง โดยปราศจากคำพูดใดๆ เพลงแค่เพลงเดียวผูกพันเราไว้อีกครั้ง บางทีอาจจะเป็นวิญญาณของเพื่อนรักที่จากเราไปที่บันดาลให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ( รักนาย...ฮิเดะ )
หลังจากเติบโตและคบหากันมากว่า 37 ปี เรายังคงวิ่งเล่นไล่ล่าความฝันกันต่อไป
10 ปีก่อนหน้านี้ ผมเหนื่อยหน่ายต่อวงการเพลงอันสับสนและเดินจากชีวิตเขามา ( ทิ้งโย!! ) ด้วยความหวังที่จะขับขานบทเพลงเพื่อเยี่ยวยาหัวใจที่อ่อนล้าของผู้คน รวมทั้งของผมเอง (..ด้วยเหตุผลเนี้ย..)
10 ปีที่ผมเดินทางไปทั่วประเทศญี่ปุ่น ได้พบปะกับผู้คนนับพัน ทั้งเด็ก คนแก่ ที่ผมได้ร้องเพลงให้กับพวกเขาฟังอย่างใกล้ชิด
10 ปีที่ผ่านไปกับความประทับใจ, น้ำตา และการเรียนรู้ตัวเอง หยั่งรากลึกแห่งประสบการณ์อันยอดเยี่ยม
ผมอยากที่จะร้องและมอบเพลงแห่งชีวิตที่กำเนิดมาจากความเศร้าในการสูญเสียเพื่อนรักคนนั้น ในมุมมองของเราในวันนี้
โปรเจ็คท์ใหม่ของเรากำลังเริ่มต้นในไม่ช้า
"One Song telling more than Million Words" .( บทเพลงเดียวที่บอกเรื่องราวได้มากกว่าคำพูดนับล้านคำ )
โทชิ
21 มี.ค. 2007
********************************************
สำหรับการเฝ้ารอ X มานับ 10 ปี การร้องไห้ในวันนี้ นับว่าคุ้มค่า สำหรับเราพวกเค้าคือ สุดยอด แต่ไม่รู้ว่าโยจังจะทำใจได้เมื่อไหร่ ในการกลับมาเล่นร่วมกับโทชิ อีกครั้ง....โดยปราศจากฮิเดะ
บทเพลงที่ปราศจากเนื้อร้องมันมีความหมายมากมาย โดยไม่ต้องการคำพูด อีกอย่าง...โทชิ ทำไมคุณเพิ่งกลับมา...ทำไม 10 ปี เชียวนะ!! 10 ปี!!.. ที่โยไม่สามารถเล่นเปียโน หรือกลองได้อีก 10 ปี...ที่โยไม่สามารถแสดงได้อีก 10 ปี..ที่โยทำไม่ได้แม้แต่ดูภาพวงของเค้าเอง ขนาดในสเปซของโย โยยังไม่เคยพูดถึง X ...แค่นี้ก็บอกให้รู้ได้แล้ว ว่าโยเสียใจมากแค่ไหน.... ถ้าคุณกลับมา...ขอร้องอย่าทำร้ายโยอีกเลย......
....ขอแอบไปร้องไห้ ดังๆ ก่อนดีกว่าจ้ะ....
คำเตือนค่ะ ถ้าใจไม่แข็งพอ กรุณาถือผ้าเช็ดหน้า หรือทิชชู่ไว้ด้วย มิฉะนั้น...น้ำตาจะอาบแก้ม....โฮๆๆๆ
นี่ค่ะเพลงWithout You >>>> http://www.myspace.com/yoshiki
